កំប្លោក គឺជាប្រភេទវារីជាតិ ដែលមានដុះនៅស្ទើរគ្រប់ទីកន្លែងជាពិសេសគឺប្រទេសក្នុងតំបន់ ត្រូពិក អាហ្វ្រិកអាមេរិកកណ្តាល និងអាស៊ីខាងកើត… ។
សម្រាប់ ប្រទេសខ្លះកំប្លោកបានបង្កបញ្ហាជាច្រើនចំពោះគេ ពីព្រោះវាបានធ្វើឲ្យរាំងស្ទះផ្លូវទឹក វាតទីចូលដល់កន្លែងដែលគេបំរុងទុក និងបានបង្កបញ្ហាជាច្រើនទៀតរាប់មិនអស់ ។
ប៉ុន្តែតាម ការស្រាវជ្រាវមួយចំនួនគេបានរកឃើញថា កំប្លោកគឺជាចំណីសត្វយ៉ាងប្រសើរបំផុតទាំងសម្រាប់ជ្រូក គោ ពពែ ពីព្រោះវាសម្បូរណ៍ទៅដោយសារធាតុប្រូតេអ៊ីនយ៉ាងច្រើន ។
ផ្នែកដែល ត្រូវបានគេយកប្រើធ្វើពិសោធន៍គឺស្លឹក និងឫស ដៃរបស់វា ចំណែកដង (ឬធាង ស្លឹក) របស់វាគេមិនយកទេ ។ មានក្រុមហ៊ុនចិញ្ចឹមសត្វខ្លះបានកិនស្លឹកកំប្លោកចម្រាញ់យកទឹករបស់ វាមកលាយជាមួយចំណីដទៃផ្តល់ឲ្យជ្រូកស៊ីដោយលាយ ទឹកស្លឹកកំប្លោកហាន់ឲ្យល្អិតចំនួន ៣២-៤៨% ភាគរយ, លាយជាមួយពោត, ម្សៅត្រី, ស្ករកាកអំពៅ, ម្សៅឆ្អឹង ម្សៅសំបកងាវ និងអំបិល ។
តាមរូបមន្តខាងក្រោម:
- ស្លឹកបូកឫសកំប្លោក ចំនួន ៣៥% (អាចដាក់ដល់៤៨%)
- ពោត (ម្សៅឬកិន) ចំនួន ១២-៣៦%
- ម្សៅត្រីស្ងួត ចំនួន ១០-១៧%
- ស្ករកាកអំពៅ ចំនួន ៣-៥%
- ម្សៅឆ្អឹង ចំនួន ១%
- ម្សៅសំបកងាវ ចំនួន ០,៥-២,៥%
- អបិល ចំនួន ០,៥%
- ប្រេងខ្លាញ់ត្រី ចំនួន ៥-១២%
យើងអាចលៃ ចំនួនភាគរយខាងលើនេះមកជាចំនួនទម្ងន់ក៏បាន ។ រូបមន្តខាងលើនេះតាមដែលយើងបានឃើញគឺកាត់ចោលទាំងស្រុងការប្រើ សណ្តែកសៀង កន្ទក់ ចុងអង្ករ ដែលជាវត្ថុលំបាករកឲ្យបានជាប្រចាំ ។
រូបមន្ត ខាងលើនេះត្រូវបានគេប្រើធ្វើជាចំណីឲ្យជ្រូក ។ សម្រាប់មាន់ទាវិញ យើងចាំបាច់ត្រូវលាងស្លឹក និងឫស ឬដៃទាំងនោះឲ្យស្អាតទើបយកមកកិនឬចិញ្ច្រាំឲ្យខ្ទេចមុនដាក់លាយ ជាមួយវត្ថុធាតុដើមផ្សេងទៀត ។ មុននិងយកមកលាយចាំបាច់ត្រូវហាលវាឲ្យស្ងួតសិនទើបកិនឲ្យខ្ទេចជា ក្រោយ ។
សម្រាប់ ប្រទេសខ្លះគេមានពិសោធន៍ផ្សេងវិញ ដោយគេកាត់កំប្លោកឲ្យមានទំហំតូចៗ ឬល្អិតៗល្មម គេដាក់កំប្លោកនោះស្ងោររហូតផុយលើកចេញទុកឲ្យត្រជាក់ (នៅក្តៅអ៊ុនៗ) ទើបលាយគ្រឿងផ្សំផ្សេងៗទៀតចូល សម្រាប់ធ្វើជាចំណីជ្រូក (វាក៏អាចឲ្យស៊ីរបៀបដូចគ្នានេះដែរ) ។
នៅប្រទេស កម្ពុជាយើងសម្បូរណ៍កំប្លោកណាស់ភាគច្រើននៅតាមបឹងព្រៃ ដៃទន្លេ ស្រះត្រពាំងជាដើម ។ បើយើងយល់ថាយើងមានកំប្លោកច្រើន ឬអាចរកបានគ្រប់គ្រាន់ យើងអាចយកវាមកធ្វើចំណីឲ្យសត្វស៊ីបាន ទោះបីមិនបានផ្សំបានតាមរូបមន្តខាងលើក៏ដោយ ក៏យើងនៅអាចយកវាមកបបរលាយជាមួយអ្វីៗផ្សេងទៀតដែលយើងអាចរកបាន ពីព្រោះកំប្លោកមានប្រូតេអ៊ីនរហូតដល់ ២២.៦% (នៅក្នុងស្លឹកកំប្លោក) ។
មិនមែនមាន តែចំណីរោងចក្រទេដែលមានប្រសិទ្ធភាពអាចឲ្យយើងប្រើធ្វើជាចំណីបាន នោះឡើយ សូម្បីវារីជាតិ តួយ៉ាងដូចជា កំប្លោក ចក ត្រកួន ទងនិងស្លឹកដំឡូងជ្វា មើមដំឡូងជ្វា ស្លឹកនិងដំឡូងឈើ ស្លឹកក្តាតហោរ៉ា, ស្លឹក-ធាង-មើមត្រាវព្រៃក៏ជាប្រភេទចំណីមួយដ៏សំខាន់សម្រាប់ ជ្រូកមាន់ទាដែរ បើយើងអាចរកវាបានតាមចំនួនមួយដែលយើងត្រូវការ ។
នៅប្រទេស ជិតខាងយើងគេមានបង្កើតសហគមន៍ចិញ្ចឹម និងថែរក្សាកំប្លោក ចក សម្រាប់ចែកគ្នាយកមកធ្វើជាចំណីសត្វ ការថែរក្សា និងការប្រមូលផលត្រូវបានធ្វើឲ្យមានតុល្យភាព ដើម្បីរក្សានិរន្តភាពរបស់វាដោយមិនឲ្យបាត់បង់ទោះបីក្នុង រដូវប្រាំងក៏ដោយ ។
ការណែនាំ កសិករយកចិត្តទុកដាក់ចិញ្ចឹម ចក កំប្លោក ត្រកួនអាចជួយសម្រាលបន្ទុកលើការចំណាយរបស់គាត់ និងទទួលបានចំណេញច្រើននៅពេលគាត់លក់សត្វទាំងនោះចេញ៕
